فضای قابل جابه‌جایی در وبسایت Architektur FachMagazin منتشر شد.

خالی شده از (معنی واژه‌ای کلمه‌ی) کانتینر حمل و نقل

شرکت معماری ایرانی زاو، کانتینر قدیمی را به یک فضای قابل جابه‌جایی تبدیل می‌کند. این شامل ایجاد یک فضای اجتماعی است که می‌تواند در شهرهای مختلف، کارکرد مختلف داشته باشد.

امروزه استفاده‌ی مجدد از کانتینرهای قدیمی بسیار مورد توجه است. این صندوق‌های قدیمی حمل بار در جهان به اتاق‌های هتل، خوابگاه دانشجویان، مغازه، برج دیدبانی (فضای نظارتی)، استخر و حتی یک خانه تبدیل می‌شوند. معماری کانتینرها تا زمانی که امکان بازگشت آن‌ها به کارکرد اولیه‌ی خود را داشته باشد، یک معماری مدولار، مقرون به صرفه، قوی و پایدار است. این کانتینرها هم‌چنین برای ایجاد فضاهای موقت مناسب هستند. این فضاها می‌توانند یک کافه داخل یک مجموعه، یک کتابخانه در فضای باز شهری، یک بخش کمک‌های اولیه در یک مرکز درمانی و حتی یک کلبه‌ی استراحتی در طبیعت باشد. با خلاقیت کافی در این زمینه، محدوده‌ی کاربری‌ها متنوع و نامحدود است و با توجه به امکان فراهم کردن برق فضا از سلول‌های خورشیدی، این محدوده افزایش می‌یابد.

قابلیت تنظیم ارتفاع کانتینر (از طریق پاهای آن) امکان انطباق آن را در توپوگرافیهای مختلف فراهم می‌کند و این باعث می‌شود کانتینر در فضاهای مختلف قابل جایگزاری باشد. برای مثال از فضای 14.5 مترمربعی داخل آن می‌توان به عنوان یک کافه‌ی سیار استفاده کرد. کانتینر از بیرون هم‌چنان هویت خود را حفظ کرده ولی فضای داخلی آن کاملن متفاوت شده است. بازشوهای دیواری و سقفی که در (راستا/امتداد) ورقههای فولادی جایگزاری شده‌اند، نور را به داخل جعبه هدایت می‌کنند. این کار سبب از بین رفتن فضا و گوشه‌های بسته و ایجاد ارتباط با محیط می‌شود.

عناصر متحرک بر روی جداره‌ی 6 متری بیرونی، کانتینر را به یک فضای دعوت‌کننده و قابل رفت‌وآمد تبدیل می‌کند. پوسته‌ی بیرونی و اجزایی داخلی مانند دیوارها، سقف و حتی کف قرمز قوی و یک‌نواختی دارد و این مجموعه را به یک واحد کلی تبدیل کرده است. به طور کلی، فضای قابل جابه‌جایی نه تنها فضایی که در آن جایگزاری شده است را در بر می‌گیرد، بلکه یک فضای کوچک جدیدی را ایجاد می‌کند که به دلیل شخصیت باز و ظاهرش افراد را به لذت بردن نوشیدن قهوه و گفت‌وگو با هم دعوت می‌کند.