احیا و حفاظت از منظر تاریخی شهرستانک میراث ناصری شهرستانک با توجه خاص به راه ناصری که تهران را به شمال کشور متصل می‌ساخت مورد طراحی قرارگرفته است . این میراث در بعد فضایی و فرهنگی مطالعه شده تا هر آنچه باید بازیابی یا ارجاع شود و هر آنچه فقدانش را باید پذیرفت به نحوی صادقانه مورد تاکید قرار گیرند. با احیای کیفیت های فضایی دائمی و موقتی رویدادهای کاخ و حرائم و دسترسی تاریخی‌اش (راه ناصری) در این جغرافیای طبیعی مورد طراحی قرار گرفته است، به‌طوری که ضمن بازگرداندن اعتبار فرهنگی فضایی آن ، امکان بازگشتن به چرخه ‌ی اجتماعی و اقتصادی فراهم گردد. مداخلات طوری پیش‌بینی شده که بر اراده‌ی بین‌المللی بهره‌بردار منطبق باشد و با توانایی های بومی ظهور کند تا بر تولید ناخالص ملی نیروهای فعال ، اثر مثبت بگذارد. کاخ شهرستانک میراثی از نیمه‌ی آخر زندگی ناصرالدین شاه است. تقاطع معماری قاجاری با معماری وارداتی و هضم شده از غرب در این معماری ظهور می‌کند. به‌طوری ‌که این مکان ، راوی بخشی از تاریخ و فرهنگ ناصری است که با توجه یه شرایط جغرافیایی و دسترسی به آن با امکانات محدودتری نسبت به سایر بناهای هم عصرش ساخته شده است ؛ با توجه به این که تزیینات از لایه های وارداتی معماری دوره قاجار است و امکان اجرای آن در شرایط شهرستانک فراهم نبوده ، محصول فضایی کم آرایه است. وجه مشخص دیگری که در کاخ و زمینه آن قابل رویت است ، وجود یک منظر به عنوان یک میراث تاریخی است. راه ناصری ، فضای اتراق همراهان ناصرالدین شاه در دره شهرستانک در کنار کاخ یک منظر تاریخی را پدید می آورند که در تصاویر و نقاشی های باقی مانده از آن دوران قابل مشاهده است. به تدریج و با تخریب بنا در طول دوران صدساله‌ی اخیر میراث مادی و غیرمادی مرتبط با این بنا نیز فراموش شدند تا در نهایت آنچه در دامنه منظر منحصر به فرد مجموعه نمود بیشتری داشته باشد با فضای عصر خودش غریبه باشد. برای بازنمایی این میراث چنانچه در سطور فوق گفته شد ابتدا این میراث در دو بعد بازشناسایی شده است ، اول شناخت دقیق لایه‌های تاریخی دور و نزدیک آن بود و سپس معماری است که شامل میراث معماری و فراتر از آن منظر اطراف ، راه ناصری و دسترسی ، اقلیم و جغرافی البرز مرکزی و معماری چادر اردوهای ناصری می‌شود . در مجموع وسیع دیدن این میراث اهمیتی بزرگ تر از معماری به آن می‌دهد و مرمت تک بنا را به مرمت بافت تاریخی یک منظره از منطقه گسترش می‌دهد ، همچنین شناخت فرهنگی-اجتماعی میراث ناصری شهرستانک به عنوان یک کوچ و جابجایی برای برگزاری مراسم جمعی ، ییلاق کردن و مناسک آن از جمله سنت استفاده از حمام و بازیابی سلامتی ، پخت آش مخصوص و سایر رویدادها را مورد کاوش و بازیابی قرار می‌دهد. شناخت میراث ترابری ، لجستیک ، سبک زندگی و ... این جریان در کنار میراث فضایی ، امکان بازنمایی آن‌ها با زبانی معاصر با هدف نشر آموزه‌های سودمند را فراهم می‌آورد تا طرح احیا با استراتژی شفاف در سه رشته‌ی مرمت و بازسازی و الحاق امکان بارگزاری سناریوهای فعالیتی مورد نظر را فراهم کند. این سه رشته در زبان معماری به کارگرفته شده به دقت تفکیک می‌شوند تا در آینده امکان تفکیک دوره‌های تاریخی مشخص گردد و تاریخ حفظ شود.