زمانیکه سفارش دهنده این طرح به دفتر زاو مراجعه کرد، طبق ضوابط و مقررات امکان ساخت 60 درصد از زمین را به صورت شمالی جنوبی از طرف شهرداری در قالب دستور نقشه داشت. آنچه در این پروژه با توجه به ابعاد و اندازه‌های سایت آن مورد توجه تیم طراحی قرار گرفت، تبدیل این فرمت از شهرسازی که به خانه سازی ردیفی منجر می شود به حجمی مستقل بود. اگر سطح اشغال از جداره غربی خود را جدا می کرد آنگاه امکان بار‌گزاری فضا‌‌ها موردنیاز در قالب یک حجم " تکین " فراهم می آمد. در طراحی این حجم سه مؤلفه یکه بودن، هندسه و تکتونیک عاملیت پیدا کرده‌اند. مرزهای سایت که زاویه ای غیر متعامد دارند در هندسه طرح به شکل عقب نشست‌هایی در آمده‌اند که در وجوه مختلف حجم حضور دارند و به نحوی شکل آنچه می بینیم را به دست داده‌اند. "پیمانه" جا‌‌خوردگی این عقب نشست ها ( پله ها ) بر اساس سازماندهی پلان ها اتفاق می افتد تا ارتباط داخل و بیرون برقرار شده و قطعاتی که حجم را تشکیل می دهند حول جعبه پله سازمان یابند. این پروژه که با یک ایده هندسی و حتی الامکان تکرار عناصر معماری سعی در تماشایی و مونولیت بودن دارد با آجر ساخته می شود. به عبارتی ابعاد و امکانات یک نوع از آجر بر فرم های آن تاثیرگذار است. مصالحی که به سادگی توسط پیشه وران جا به جا می شود و اشکال مختلف صاف و منحنی و انواع پخ را به واقعیت بدل می سازد. تکتونیک آجرچینی که قرار است به شکل متجانس مورد استفاده قرار گیرد، بافتی ایجاد میکند که سایه روشن‌هایی بر حجم یکه موردنظر می اندازد و فرهنگ مصالح خاص خود را دارد. فضای های نیمه باز و جان پناهشان نیز به مثابه تابعی از تکتونیک فوق طوری طراحی شده‌اند که کمترین نافرمانی را از کلیت حجم یکه داشته باشند. 1.Raw housing 2.Single housing 3.Foot print 4.Recess 5.Scope 6.Homological