کارفرمایان هنرمند پروژه، ویلای کوچکی در نزدیکی تهران می خواستنند تا در اوقات فراغتشان به آن جا بروند. ما هم تلاش کردیم اثری معمارانه خلق کنیم که هویتش را از سبک زندگی و شخصیت آن‌ها بگیرد. بهترین راه شناخت آن ها، مطالعه ی نوشته های آقای حامد و تماشای بازی های خانم معتمدآریا بود. از خلال این جستجوها به وجه مشترک ممتاز کارهای هر دو رسیدیم که «سادگی»، «شفافیت» و «خوانایی» است و هر چه هست، به زبانی آشنا و روان ارایه می شود. از همین رو در ویلای آن ها نیز، ابژه ها که همان فضاها و عناصر داخلی اند و موضوعات که همان فعالیت ها هستند به صورت خوانا و با ظاهری خالص در کنار یکدیگر می نشینند . «هندسه»ی بنا به عنوان ابزار معماری با تکیه بر همین موضوع، ساده و ناب انتخاب شده است. تکان های ناچیزی که در این نظم هندسی ایجاد شده به خانه جان می بخشد و آن را همچون ساکنانش، «پویا» می نمایاند. از سویی آن چه هنر این دو هنرمند یعنی سینما و نویسندگی را به یکدیگر متصل می کند، «متن و کتاب» است. این وجه مشترک شاخصه اصلی مکانی می شود که این دو را کنار یکدیگر قرار می دهد. کتابخانه ای از بافت متخلخل آجری ساده اما نو، در بین فضاها می دود و کتاب‌ها، فضا را می پوشانند.