با توجه به سفارش کارفرما، سناریوی استفاده از این بنا توسط ما طرح زیری شد، به طوری که فضای اداری استاندارد برای شرکت های با تکنولوژی بالا (High-Tech) به دست آید. نام این سناریو و این گونه دفاتر را i Office گذاشتیم. با توجه به فقر فضای اداری در شهر تهران و ساخته شدن ساختمان های فراوانی که به دلیل پایین بودن کیفیت و نوع مصالح تبدیل به نخاله ساختمانی می شوند بنا شد. این ساختمان کارا و تجدید پذیر باشد: تئوری ما که ساختمان سازی مصرف مازاد پول نفت است و در کشور ایران هرچه صرفه جویی کنی نفت آیندگان را بیشتر باقی می گذاری ما را بر آن داشت که این ساختمان را چه در زمان ساخت و چه زمان بهره برداری در مقابل اسراف ایمن کنیم. در ابعاد شهرسازی و معماری هم بنایی که در بدنه شهر ساخته می شود، اصول کلی سیمای شهری را داراست و بهتر است از فضاهای شهری حداکثر استفاده را بکند، به عبارتی از دست دادن فضا با اینکه منجر به کیفیت می شود اما آسیب هایی هم دارد؛ اگر بتوان کیفیت معمارانه را بدست آورد و حداکثر استفاده از زمین شهری را کرد ارزش افزوده واقعی تری به دست می آید. نماهای اداری تهران هم که در آنها صناعت و ظرافت خاصی دیده می شود، این گونه بودند. ما هم مرزی دینامیک و حجمی برای ارتباط با شهر تعریف کردیم که صناعت امروزی دارد و از این حیث به نمای تهران می ماند. بالکن ها (فضای خاکستری) در نماها، فضای ارتباط کاربران i Office با فضایی باز است و آنان در این فضا تجدید قوا می کنند. فضای اداری هم منعطف طراحی شده است تا کاربر با توجه به نیاز، آن را برای “بودن” خودش تعریف کند، مرز بین فضای درون و بیرون که فضای خاکستری است، “چین” می خورد و فضاهای متنوع و پویایی را برای کاربران تعریف می کند. فضاهای دیگر پروژه هم از پارکینگ تا بام با دقت طراحی شده اند.