دکتر غلامعلی بسکی (۱310–1398) پزشک و متخصص محیط زیست ایرانی معروف به «پدر طبیعت» بود. بنیاد علمی دکتر بسکی یک بستر آموزشی در گنبدکاووس، شهری دورافتاده در نزدیکی مرز شمال شرقی ایران با ترکمنستان است. طراحان و بناکنندگان زاو می گویند: «شهر به فضاهای عمومی و فرهنگی همه کاره برای حمایت از توسعه زندگی شهری حال و آینده خود نیاز دارد.» بنیاد علمی دکتر بسکی فضاهای سازگار با عملکردهای مختلف را برای برآورده کردن این نیاز ارائه می دهد. هدف اولیه بنیاد ارتقای جایگاه علمی گنبدکاووس با ایجاد کارگاه‌ها، آزمایشگاه‌ها و سالن کنفرانس کوچک برای دانشجویان و پژوهشگران بود. با این حال، نگرانی‌های اولیه در مورد قابلیت اجرای پروژه در شهری دورافتاده که فاقد فضاهای شهری و محیط سیاسی محدودکننده ایران بود، وجود داشت. سوالاتی در مورد اینکه آیا این پروژه دانشجویان و محققان را جذب و حفظ خواهد کرد یا خیر مطرح شد. کارفرما و گروه معماران به یک "رویکرد بین رشته ای و فرهنگی پر جنب و جوش" نیاز داشت که تمرکز را به سمت تقویت جامعه محلی تغییر دهد. بنیاد علمی دکتر بسکی ساختمانی همه کاره است که با پلان باز در طبقات طراحی شده است که نیازهای فعالیت های مختلف را با حداقل تغییرات، از جمله کارگاه های آموزشی، گردهمایی های حرفه ای، کنفرانس ها، نمایشگاه ها و همکاری مشترک، برآورده می کند. ماهیت انعطاف پذیر ساختمان تضمین می کند که برای جامعه کاربرانش در ارتباط باقی بماند. این انعطاف‌پذیری در ساخت و ساز بنیاد گسترش می‌یابد - رویکرد اقتصاد دایره‌ای مشابه با تدبیر سنتی ایرانی را ترویج می‌کند. معماران زاو این را اقتصاد دایره‌ای «مادربزرگ» می‌نامند و توضیح می‌دهند: «این مدل با تبدیل منابع ساده و در دسترس به فضاهای ارزشمند، اقتصاد اجتماعی محلی را تقویت می‌کند». رویکرد مادربزرگ، عملی بودن و بهره وری منابع را بسیار مورد توجه قرار می دهد و آنها را به شیوه ای زیبا شناختی دلپذیر می بیند. زاو می‌گوید: «این پروژه شامل مواد موجود، صنایع دستی محلی، ویژگی‌های سایت و مناطق اطراف به‌عنوان منابعی است که به طراحی نهایی می‌پردازند. «ساختمان‌های گنبد معمولاً از اسکلت بتنی و پرکننده بلوک سفالی استفاده می‌کنند و معمولاً دارای نمای‌های جانبی ناتمام با پوشش‌های سیمانی خشن هستند. این ساختمان عمداً نماهای شهر را منعکس می‌کند و نشان می‌دهد که حتی منابع ناتمام نیز می‌توانند طرح‌های غیرمتعارف را القا کنند.» "این پروژه "تکتونیک صادقانه" و "زیبایی شناسی ناقص" را اتخاذ می کند." این امر باعث حذف پوشش داخلی می شود و در نتیجه مصرف منابع کاهش می یابد، حداقل ضایعات، ساختار ساختمانی سبک تر و هزینه های ساخت کمتر می شود. همچنین موادی مانند تخته‌های گچی و پروفیل‌های فولادی را می‌توان در طول عمر بنیاد برداشت، جایگزین کرد و مجدداً استفاده کرد. انرژی های تجدیدپذیر توسط پنل های فتوولتائیک پشت بام تولید می شود و ساختمان از تهویه طبیعی استفاده می کند. بنیاد علمی دکتر بسکی بر روی یک قطعه مثلثی ساخته شده است. آرایش فیزیکی سایت به تعیین طرح پلکانی مثلثی ساختمان کمک کرد. حجم بنیاد که برای هماهنگی با بافت شهری اطراف ساخته شده است، به تدریج از پنج طبقه به دو طبقه کاهش می یابد. حیاط طبقه همکف از طریق یک فضای نیمه باز سرپوشیده به خیابان متصل می شود. تراس های ساختمان میزان فضای سبز را گسترش می دهند و ساختمان را در سطوح مختلف به سمت شهر باز می کنند.