این بار با اعتنا به معماری مدرن بومی تهران، نمای نابینای دیگری به شرکت آب‌ورزان پیشنهاد شد. هندسه تاخورده‌ای که با سایه‌های مثلثی شکلی امروزی از معماری اداری سال‌های قبل تهران به دست می‌داد، هرچند کارفرما برای حفظ متراژ مفید بنا عمق نما و در نتیجه مقدار سایه نما را کاهش داد و مصالح پیشنهادی آهن با رنگ کوره‌ای را به آلومینیوم کامپوزیت تقلیل داد، اما همچنان نمای دینامیک با سایه‌هایش خود را در بافت و سیمای اطراف متمایز می‌کند. به عکس نمای نابینای I ، در این ساختمان نمای بسته بر روی سطحی نیمه شفاف و ظریف قرار داده شده است، به‌طوری که خطوط هندسی گونیای ظریفی ، شبکه‌های فلزی با چشمه ( گشایش ) متفاوت ساخته‌اند تا نمای بسته متعلق به نظر آید و ساختمان برای عابر پیاده مقیاس شود.