شهرستان قم در مرکز ایران و 120 کیلومتری جنوب تهران واقع شده است که حول قم‌رود شکل گرفته است. قم‌رود ، رود شوری است که از خوانسار و گلپایگان سرچشمه می‌گیرد و با پیوستن رودهای خمین ولعل بار به قم می‌رود و نهایتن به کویر نمک می‌ریزد. شوری زمین در منطقه قم باعث می‌شود حتی آب شرب مردم شهر شور باشد. مجموعن آب و هوای خشن این شهر باعث نشده است مردم از آن دل بکنند چرا که فضای معنوی و مذهبی این جغرافی بر ایرانیان نفوذ دارد و وجود حوزه‌ علمیه و همچنین آستان امامزاده معصوم همواره فضای شهر را روحانی می‌کند. فضاهای عمومی و اداری این شهر در شهرتش نیستند. فضاهایی که استاندارد باشند، آسایش کاربران خود در این شرایط سخت تامین کنند. به این موضوعات ضوابط و مقررات شهر را هم که حافظ حریم خصوصی افراد است ، باید اضافه کرد ، به طوری که هیچ پلاکی حق ندارد در معابر مشرف به همسایگان کمتر از ارتفاع 180 باز شو شفاف داشته باشد. با این مقدمات و با توجه به این که پلاک مورد طراحی ما از دو سمت به بافت مسکونی مشرف است و از یک سمت به یکی از خیابان های اصلی نگاه می‌کند که در داشتن پنجره به آن مجاز است ، تصمیم بر این شد که طرح به سوال اشراف پاسخ دهد و در عین حال فضایی با کیفیت باشد. این فضا که هندسه‌ای منعطف دارد ، از نور طبیعی و منظره‌ای مدیریت شده و متفاوت برخوردار است و ارتباطی کانالیزه با فضای باز ( سبز) برقرار کرده است. در این معماری "دیدن" و این‌که چه جایی را ببینیم و چه جایی را نبینیم به معماری جهت داده است. ندیدن خانه‌های همسایگان و داشتن دید به فضاهای باز شهری، شخصیت فضای اداری را از داخل به بیرون بهبود بخشیده است. با این‌که این تمرین معماری از داخل به بیرون طراحی شده‌است، پذیرفتن تراش‌های داخلی د حجم و منظره‌ی بیرونی تاثیر مستقسمس بر درک بیننده می‌گذارد. این استراتژی به خودی خود مساله محرمیت را حل می‌کند ، امکان بارگذاری طراحی یکپارچه‌ای را فراهم می‌سازد که قابل رصد در بناهای ایرانی دارد ، به نحوی که گویی همه چیز از یک قطعه پلاستیک آغاز شده و اشعه های نور و زوایای دید ، حجم را به تدریج بریده‌اند ، لایه بین درون و بیرون هم که فضای باز میکرو عمل می‌کند ، سرسبز و متفاوت است ، تا هم‌زمان با ایجاد سایه روشن تاثیر مثبتی بر "حال" استفاده‌کنندگان و شهر بگذارد.