کانون معماران معاصر- دوره‌ی اول

آموزش معماری در ایران _ حداقل آنگونه که ما آموخته ایم_ بر اساس اصول و قوانینی شکل گرفت که گاه از اصول قدیمی ویترویوس بود و گاه از سبک های رایج مدرسه های معماری مانند باهاوس و بوزار نشأت می گرفت، گاه منطقی و گاه ایدئولوژیک، از اصلی ترین و بدیهی ترین قوانین حیات و زندگی در بین آن ها وجود داشت تا خرافات رایج.

استفاده از این اصول به عنوان خط کش معیار و موتور محرکه طراحی در بیشتر مواقع رو به استراتژی های مشخصی دارند یا حداقل دایره امکانات طراحی را محدود می کنند و به گونه های متعارف سازماندهی فضایی می انجامند.

استراتژی تعلیق این پیش فرض ها، یا تعویض اولویت آن ها، فضایی را به وجود می آورد تا اندیشه های تازه اجازه رشد و نمو یابند، اندیشه ها و راهکارهایی که تا قبل از این، در مراحل اولیه ی کار بر اساس دستگاه ارزشگذاری طراحان، نفی یا تضعیف می شده اند.”

آتلیه ی طراحی "معماری بدون پیش فرض"، با چنین رویکردی درصدد است تا با جذب ذهن های خلاق و مستعد، و نیز علاقه مند به تجربه ی طراحی معماری در بستری سیال تر از آنچه پیش از این تجربه شده، ضمن انتقال ذهنیت، دانش و مهارت های طراحی، به محصولی درخور چنین رویکردی دست یابد. به این معنی حضور در این فرآیند ویژه کسانی خواهد بود که با درک کافی از چنین رویکردی، این جسارت را در خود ببینند که فارغ از تعاریف و پیش فرض هایی که ما برای معماری متصور هستیم، اشتیاق پرداختن به موضوع را داشته باشند.